Zakir KAYA :İŞÇİ KIZ- ANONİM-KHA

İŞÇİ KIZ Gözünü açmıştı,işçi bir kız Bir fabrikanın beyaz toz bulutlu Gaz ve toprak kokulu ortaminda Gençliğin en masum zamaninda baharında Gel zaman git zaman,gene bir fabrikada Elleri metal karası,buz gibiydi kışın metalli havası Vardı onların bir sendikası Tanıdı ilk orada on kuruşa,işçinin işçiyi sattığıni
(insanların on kuruşa birbirini sattığını)
(bunlar o zamanki kızın algısıdır) Yüreği biraz yanik,ama sevdadan deyil Herşeyden yaniktı,insanlara taniktı Bir işçinin ,beş kuruşa satıldığı ,bir davada tanıktı Hakim onu anladı inandı Verdi işçilerin hakkı olan tazminatı Ona şiirler yazdı nice delikanlı Bakmadı görmedi bile onları Onun davası beynine kazınmiştı evvelce Derdi başkaydı bambaşkaydı şiir yazdı Ağladı çok ağladı onun derdi Ekmek davasıydı. Sene 1989.Ekonominin altust edildigi Hayali ihracatlar devleti hortumlamalar Halkin dogusuyla batısiyla kuzeyiyle guneyiyle aç işsiz ve insan haklarinin altinda asgari ucretlerle çaliştirildiği Istanbul denilen yer dahiii sefaletin diz boyu yaşandiği bir yerdi .yol yoktu su elektirik yoktu esenlerde buyudu .suyu kuyulardan camilerden taşirdi.gaz seker birçok temel gidayi bulamazdi.hastahaneler çok pisti yetersizdi yoguluktan muayene olamazdi.nedenini hala bilmiyoru.İŞÇİ KIZ- ANONİM-KHA
Hiç yorum yok:
saygı ve iyi nıyetli açıklama niteliği taşımayan yorumlar yayınlanmıyacak tır