Dinçer Çankaya "Sosyete Kızı "

Ankaradayım bir sonbahar Gecesinde  Yüreğim buruk canım sıkkın Bunalımların yücesini yaşıyorum Hayallerle dostum ve içiyorum kederden Bilmem Sakaryanın neresinde Karşımda bir sosyete kızı Bilmem hangi ülkede bitirmiş tezi Hep anlatıyor Parisi Düşmüyor elinden içkisi Altında son model arabası Gözlerime bakıyor ellerimden Tutuyor Anlat anlat diyor kendini Bende bileyim seni Sarhoşum lütfen kırmayasın Beni O an ondan kurtulamıyorum Ve bırakıyorum kendimi Hayallere Hüzünle gidiyorum Bizim oralara Karakışı söylüyorum metrelerce Karı Ve doktorsuz can veren Anaları Fırtınada cesetlere ağlayanları Açılıyorum ve anlatıyorum Kömürü olmayanları Soğuktan donanları Acıyı anlatıyorum Açlığı sefaleti ve kimsesizliği Deftersiz önlüksüz öğrenciliği Ekmeğe muhtaçları Söylüyorum Ağlıyor sosyete kızı Üzülüyorum dertler şaha kalkıyor ve hala Anlatıyorum Feodalizmin Alçak zorbalığını Kaybolan yarınları Korkuyu ve bir çocuğun Babasızlığını anlatıyorum Dertleniyor ağlıyor sosyete kızı Sonra bir sıcak ekmeğin Yaşattığı mutluluğu anlatıyorum Misafirperverliği barışı ve kardeşliği Nuhun evini yüce Araratı Fıratı ve dicleyi munzuru Ehmedé Xaniyi anlatıyorum Masallarımızı söylüyorum Dewreşé Evdéyi Siyabendin Xecésini Seviniyor gülüyor sosyete kızı Sonra ayağı kalkıp Kadehini kaldırıyor Seni çok sevdim araratın çocuğu Gerçek yaşam sizde Ama mutluluk nerede...   Dinçer Çankaya KHA-